Herdenking Kristallnacht in Gent
De stad Gent en de plaatselijke Joodse gemeenschap herdenken elk jaar de Kristalnacht, nu al voor de 12de keer. Enkele tientallen mensen en een ruime delegatie van het stadsbestuur (onder wie burgemeester Termont) gaven present aan het Michael Lustig- monument in de Lindenlei dit weekeinde, ondanks het noodweer.
Joods Actueel verslaggeving/ Lieve Schacht
Pascal Smet (SP.a), Vlaams minister van Onderwijs en Gelijke Kansen hield een gelegenheidstoespraak. “Democracy shouln’t be taken for granted”, zo stelde de onderwijsminister. Hij onderstreepte daarbij de absolute noodzaak om deze afschuwelijkste tragedie uit de geschiedenis van de mensheid te herdenken, niet alleen in formele plechtigheden als deze, maar ook binnen het onderwijs. Het geschiedenisonderricht en de vakoverschrijdende eindtermen moeten daar borg voor staan.
Mathias De Clercq (OpenVLD), schepen voor Economie, Jeugd en Middenstand binnen het Gentse stadsbestuur hield een opmerkelijke toespraak. Hij schetste hoe het Nazi- regime, sinds het in 1933 aan de macht kwam, stap voor stap de Joodse medeburgers door wetten en verordeningen isoleerde en in verdrukking bracht, met de steun van de katholieke en protestantse kerken. De Kristallnacht, die plaats vond in de nacht van 9 op 10 november 1938 was daar een triest orgelpunt van. Het was een grootscheepse, door de Nazi’s georganiseerde pogrom, waarbij 267 synagogen in brand werden gestoken, 7.500 winkels en bedrijven werden geplunderd, Joodse huizen, scholen, ziekenhuizen en begraafplaatsen werden aangevallen en waarbij 92 Joden vermoord werden.
Het was de voorbode van een ware judeocide in Europa, die ook de Joden in België en in Gent massaal op transport naar de vernietigingskampen zou stellen. Toch reageerde de “buitenwereld” nauwelijks, hoewel niemand er naast kon kijken. “Wir haben es nicht gewusst”, kan dan ook makkelijk met sprekende feiten weerlegd worden. “Daarom moeten wij de boodschap van Nobelprijswinnaar Eli Wiesel ter harte nemen”, aldus Mathias De Clercq, die stelt dat we bij onrecht altijd partij moeten kiezen tegen de onderdrukker.
Eli Monsonego sloot de sobere plechtigheid af met een psalm en een herdenkingsgebed.