Ambassade Israël weerlegt eenzijdige berichtgeving uit VRT journaal

vrt_embOp de Facebookpagina van de Israëlische ambassade in ons land verscheen in de loop van de namiddag een artikel dat de berichtgeving van de VRT naar aanleiding van de herdenkingsplechtigheid voor Nelson Mandela in Zuid-Afrika zwaar op de korrel neemt. Op de facebookpagina wordt het nieuwsitem omschreven als “niet in overeenstemming met de feiten”,  “zonder de nodige duiding”, “eenzijdig” en tenslotte “beledigend voor Nelson Mandela”. 

Hieronder het volledige artikel zoals u het kan lezen op de Facebookpagina van de ambassade. Het item van journaliste Inge Vrancken uit het VRT- journaal kan u online bekijken via deze link.  
De VRT berichtte op 10 december over de aanstaande herdenkingsplechtigheid voor wijlen Nelson Mandela. Enkele kijkers van het Journaal waren hierover niet te spreken en bezorgden ons volgend commentaar:

Hierbij wensen wij te protesteren tegen de tendentieuze en feitelijk onjuiste bijdrage van Inge Vrancken in het 7-uurjournaal van maandag 10 december.

Naar aanleiding van de afscheidsplechtigheid voor wijlen Nelson Mandela bracht zij een bijdrage onder de titel: “Israel opgemerkte afwezige op herdenkingsceremonie”. Deze titel is in de feiten al onjuist. Israël werd op de begrafenisdienst wel degelijk vertegenwoordigd en wel door Yuli Edelstein, de voorzitter van het Israëlische parlement, de Knesset. Hij was vergezeld door het eerste Ethiopische vrouwelijke parlementslid in de Knesset, Penina Tamanu-Shata (Yesh Atid) en ook alle andere partijen waren vertegenwoordigd met de parlementsleden Nitzan Horowitz (Meretz), Gila Gamliel (Likud), Hilik Bar (Labor), and Dov Lipman (Yesh Atid). Bijgevolg was er wel degelijk een ruime Israëlische delegatie en vanuit alle politieke gezindten waarvan geweten was dat ze de herdenkingsdienst bij zouden wonen.

Edelstein, die zelf in de voormalige USSR als gewetensgevangene vast zat zei voor zijn afreis naar Zuid-Afrika: “Als voormalig gewetensgevangene had ik het voorrecht om Mandela in 1996 als minister te mogen ontmoeten en we wisselden onze ervaringen in de gevangenis en in de strijd voor onze rechten uit. Dit is voor mij een soort afsluiting.”

Advertentie

Gebrek aan duiding

Wie meent de Midden-Oostenpolitiek op te volgen en in het bijzonder de complexe situatie in Israël, weet dat in het land al wekenlang een politieke discussie woedt  over de vermeende buitensporige uitgaven van Eerste minister Netanyahu. In een democratisch land zoals Israël bestaat er immers een controle op de overheidsuitgaven  en spottende opiniestukken over onverklaarbare uitgaven voor geurkaarsen en pistache-ijs, de kostprijs voor het onderhoud van zijn zwembad en villa’s  enz.  zijn niet uit de lucht. Ook kreeg de Israëlische president  zware kritiek te verduren van de voltallige Israëlische pers omdat hij hoge kosten had veroorzaakt voor het bijwonen van de begrafenis van de voormalige Britse premier Margaret Thatcher in Londen. Toch kan men over de argumentatie van Netanyahu om niet naar Zuid-Afrika te gaan van mening verschillen. En dat is  in Israël ook het geval en ook  vanuit de Zuid-Afrikaanse Joodse gemeenschap is daarover het ongenoegen geuit.  Feit blijft dat de maatregelen in het stadion totaal onvoldoende waren – zelfs geen controle op wapenbezit – om de veiligheid van de Israëlische premier te garanderen.

De afgelasting van zijn geplande bezoek met een verwijzing naar budgettaire redenen had dus – in het licht van het voorgaande – op zijn minst mogen gekaderd worden. Zeker ook omdat niet vermeld werd dat de negentigjarige president Shimon Peres om gezondheidsredenen niet zou  aanwezig zijn. Het verzwijgen van een andere opvallende afwezigheid, die van de Duitse bondskanselier Merkel, verplicht ons om tot het uiterste te gaan om deze berichtgeving niet als pure stemmingmakerij af te doen.

Eenzijdigheid met een bedoeling

Erger wordt het als tijdens de reportage een geïsoleerd fragment wordt getoond waarin Nelson Mandela zich kritisch uitlaat over Israël. Het is immers een publiek geheim dat Mandela een kritische houding aannam tegenover Israël en veel begrip opbracht voor de Palestijnse visie op het conflict. Maar verzwegen werd dat hij er bij Arabische leiders even hard op aandrong om Israël te erkennen als een eerste voorwaarde voor er van een vredesakkoord ook nog maar sprake kon zijn.

Dit neemt niet weg dat Israël in het begin van de jaren zestig zeer sterk geijverd heeft bij de regering van Zuid-Afrika om af te zien van vervolging van Mandela. Dat was de reden waarom de Israëlische regering in 1964 rechtstreeks is tussengekomen om Pretoria ertoe te bewegen de ophanging  van Nelson Mandela niet uit te voeren waarna de doodstraf werd omgezet in een celstraf. Deze houding staat in schril contrast met de stemmen van sommige Europese leiders die te horen waren op dat ogenblik maar die wel de begrafenis bijwoonden.

Beledigend

Advertentie

Het vergelijken van Nelson Mandela met de veroordeelde terrorist Margwan Barghouti die de dood van ontelbare burgers, waaronder kinderen op zijn geweten heeft is zondermeer grof en besmeurt de nagedachtenis van Mandela. Dat mevrouw Vrancken in het journaal  kinderen en gewone burgers, waaronder een Griekse priester die op een laffe manier werd vermoord omschrijft  als “Israëlische doelen”  zet de VRT-kijker geen klein beetje op het verkeerde been ook al citeert zij als bronvermelding  “volgens sommigen”!!!

Er rest ons geen andere conclusie dan dat dit nieuwsitem is gebaseerd op feitelijke onjuistheden, verdraaiingen en verzwijgingen. Het heeft minder te maken met duiding dan wel met anti-Israëlpropaganda.

G.V. en R.V. te B.