“De Shoah omschrijven als ‘onrecht’ is een bagatellisering van de Holocaust”

Vlaams Volksvertegenwoordiger, Piet De Bruyn (N-VA), publiceerde vorige week  een opiniestuk in de krant De Morgen. De N-VA woordvoerder liet onze redactie weten dat de bijdrage in eigen naam werd geschreven, en geen partijstandpunt vertegenwoordigt. Het Joods Forum stuurde een repliek naar de krant De Morgen, maar die weigerde deze te publiceren. Vandaar dat wij de repliek hieronder brengen. Het artikel van De Bruyn staat – zoals gewoonlijk voor Israëlkritische artikels – niet achter de betaalmuur en kan u hier lezen.

Tekst door Hans Knoop

Hans Knoop

Volgens Vlaams parlementslid Piet de Bruyn kan het door de Joden tijdens de Holocaust ondergane onrecht nooit een vrijgeleide zijn voor ander onrecht. Ik heb die opmerking sinds 1963 bij mijn honderden bezoeken aan Israël talloze keren uit de monden van Palestijnse woordvoerders opgetekend. Het is echter een absurde vergelijking die de grootste industriële genocide uit de menselijke geschiedenis reduceert tot “onrecht” en dat gelijkstelt aan het beweerde onrecht dat door overlevenden van die Holocaust de Palestijnen aangedaan zou zijn.

Onrecht

Advertentie

Onrecht, groot en klein, geschiedt dagelijks in de wereld. Het kenmerk van onrecht is dat het kan worden hersteld. Dat is met de genocide op het Joodse volk niet het geval. Op zijn best kan men zekerheden inbouwen die een herhaling moeten voorkomen. De staat Israël vormt die zekerheid voor het Joodse volk dat nog dagelijks met een nieuwe Holocaust door Iran, Hezbollah en Hamas wordt bedreigd. De gelijkstelling van de massamoord op zes miljoen Joden met al dan niet vermeend “onrecht” de Palestijnen aangedaan, is een bagatellisering van de Holocaust. Ik vraag me in gemoede af of dit het standpunt van de N-VA, dan wel de persoonlijke oprisping van Piet de Bruyn is.

“Europa moet zich over haar Holocaust-complex zetten”

De Bruyn is van oordeel dat er voor Europa een eervolle taak ligt om aan het lijden van het Palestijnse volk een einde te maken. Maar, aldus De Bruyn, dan zullen de leiders zich eerst over hun Tweede Wereldoorlog- complex heen moeten zetten en een “nuchtere kijk op de situatie” in acht moeten nemen. Hij bedoelt: dat zij zich eerst moeten bevrijden van de medeverantwoordelijkheid aan de Holocaust. En van dat complex bevrijdt men zich het meest probaat door eenzijdige steun aan de Palestijnen te geven! Steun aan de Palestijnse Autoriteit, waarvan de leider de Holocaust in zijn dissertatie heeft ontkend, en aan Hamas dat hem weliswaar niet ontkent maar graag over wenst te doen!

Hamas verantwoordelijk

De grens werd pas gesloten nadat Hamas de macht overnam

De Bruyn begint zijn eenzijdig opiniestuk door erop te wijzen dat hij tussen 2008 en 2018 maar liefst vijf keer in de regio is geweest en zowel met Palestijnen als Israëli’s heeft gesproken. Vijf keer in tien jaar is kennelijk te weinig geweest. Als hij zich werkelijk in de materie zou hebben verdiept dan zou hij zich ervoor hebben behoed het leed, aan de Joden aangedaan, in één adem gelijk te stellen met dat van de Palestijnen die, eerst en vooral, lijden onder hun eigen feodale leiderschap. Dan zou De Bruyn niet Israël ervan hebben beschuldigd van Gaza een openluchtgevangenis te hebben gemaakt.

Immers, voor De Bruyn ooit voet op Israëlische bodem zette wás Gaza open. Dagelijks trokken duizenden Gazanen naar Israël om er te werken of te shoppen. De grens werd pas gesloten nadat Hamas zelfmoordcommando’s naar busstations, winkelcentra en scholen stuurde om dood en verderf onder Israëlische burgers te zaaien. In plaats van zelfmoordcommando’s, werden het na de afsluiting tienduizenden raketten. Niemand zal durven beweren dat vanuit humanitair oogpunt de situatie in Gaza rozengeur en manschijn is. De situatie is er deplorabel en de enige partij daarvoor verantwoordelijke is Hamas zelf.

Khartoem

Tenslotte, wat betreft de Israëlische nederzettingen op de Westoever, kennelijk is het De Bruyn onbekend dat Israël die gebieden in 1967 in een legitieme verdedigingsoorlog op de buurstaten veroverde en daarna in ruil voor vrede aanbood te ontruimen. Daarop kwamen de befaamde drie “nee’s” uit Khartoem waar de Arabische staten hun wonden likten: geen onderhandelingen met Israël, geen erkenning van Israël en geen vrede met Israël. Sindsdien houdt Israël die gebieden inderdaad bezet. Op basis van de Oslo-akkoorden heeft Israël herhaaldelijk aangeboden, in ruil voor vrede en wederzijdse erkenning, tot 97% van die gebieden aan het Palestijnse volk af te staan. Ook toen volgde er een “Nee”!

Advertentie

Oorzaak vs. gevolg

Over de Israëlische nederzettingenpolitiek kan men denken zoals men wil. Men kan er een voor of tegenstander van zijn. Maar die nederzettingen en bezettingspolitiek zijn níét de oorzaak van het conflict, maar het gevolg ervan. Ook voordat Israël die gebieden bezette, predikte men in de regio de ondergang van het land en een nieuwe genocide op het Joodse volk. De heer De Bruyn zou er goed aan doen, voor hij ooit weer naar het gebied afreist, zich eerst goed in te lezen. Binnen zijn partij zijn  er ongetwijfeld genoeg deskundigen en historici om hem te updaten!

Hans Knoop, woordvoerder Forum der Joodse Organisaties