(Beluister) Herdenking Boortmeerbeek XXste transport in memoriam Robert Maistriau zondag 10 mei
Zondag 10 mei gaat de jaarlijkse herdenking van de overval op het XXste transport te Boortmeerbeek door. De plechtigheid, die begint om 10.30 uur aan het monument bij het station, focust dit jaar in het bijzonder op Robert Maistriau, die bij leven blijk gaf over grootmenselijke karaktereigenschappen te beschikken.Verzetsheld Maistriau overleed op 28 december 2008 op 87-jarige leeftijd. Robert was de laatste overlevende van het commando dat een deportatietrein op weg naar Auschwitz overviel. Van de 1.631 joden op de trein konden er 231 ontsnappen. Robert en zijn twee vrienden waren de enige verzetshelden (in gans Europa!) die tijdens de Tweede Wereldoorlog een treinkonvooi van de nazi’s naar Auschwitz tegenhielden en deze heldendaad wordt dit jaar voor de 16de keer herdacht in Boortmeerbeek.
Marc Vanroosbroeck had in mei 2008 een ontmoeting met Robert Maistriau samen met enkele middelbare schoolstudenten. Joods Actueel vroeg hem naar zijn indrukken van deze ontmoeting met de “Belgian Heroe” zoals Haaretz hem noemde in het artikel dat de Israëlische krant publiceerde naar aanleiding van zijn overlijden eind vorig jaar.
Hier volgt het relaas van de overval op het XXste transport zoals dat door Robert Maistriau zelf werd verteld: “Op zeker ogenblik kreeg ik van Youra Livschitz de opdracht om vier tangen en een stormlamp te organiseren. In een winkel in het centrum van Brussel , niet ver van mijn werkplek bij het bedrijf Fonofer, vond ik tijdens de middagpauze het gewenste gereedschap. Ik kocht er de tangen en ook een lamp van het Duitse merk “Feuerhand”. In een kantoorboekhandel kocht ik later plaksel en rood zijdepapier. Ik plakte het papier over de glazen kap. Van veraf zou de stormlamp eruitzien als een rode signaallamp. Van het Generaal Meiserplein reden we met de fiets naar de plaats van de overval. Mijn fietstas zat helemaal vol met die stormlamp en die tangen. We waren in feite slecht uitgerust en voorbereid. Ik voelde een mengeling van honger naar avontuur en de wil om te helpen en de Duitsers schade toe te brengen. Op dat ogenblik had niemand mij ervan kunnen afhouden. Rond kwart over tien stelden we ons op langs de spoorlijn Haacht-Boortmeerbeek. In de verte hoorde ik het fluiten van de locomotief. De geluiden droegen ver in de stille nacht… Seconden later denderde de trein in de richting van de stormlamp. Omdat de lamp op de rails aan het eind van de bocht stond,zag de machinist het rode signaal blijkbaar pas op het laatste moment. Hoewel hij meteen snelheid minderde, reden de eerste wagons over de lamp. Eindelijk stopte de trein.
Aanvankelijk was ik volkomen verstijfd. Dan rende ik naar de eerste de beste wagon. In mijn linkerhand hield ik de zaklamp en met de rechterhand moest ik met de tang aan de gang. Ik was heel opgewonden en vond het veel te lang duren voordat ik de draad had doorgeknipt waarmee de grendel van de schuifdeur was beveiligd. Eindelijk had ik de zware deur van de veewagon opengeschoven. Met mijn lamp scheen ik het rijtuig in. Bleke en angstige gezichten staarden me aan. “Uitstappen, uitstappen” riep ik en ik spoorde hen aan “schnell, schnell, fliehen sie!.
Wil je graag meer weten over deze heldendaad lees dan uitgebreider verslag op verzet.org hier
