Wie is Samuel Markowitz, de eerste orthodoxe jood in de Antwerpse districtsraad?

Samuel Markowitz in zijn reiskantoor
Samuel Markowitz in zijn reiskantoor

Het gaat snel voor Samuel Markowitz sinds hij in de aanloop naar de verkiezingen bekend maakte dat hij op de lijst van Open VLD voor het district Antwerpen zou opkomen. Bij zijn eerste verkiezingen werd hij prompt stemmenkampioen, alhoewel hij maar 15de op de lijst stond. Zelfs Willem-Frederik Schiltz kwam niet aan de score van Markowitz, niettegenstaande hij lijsttrekker was én al jaren bezig is in de Antwerpse politiek.

Luis Munoz Vega

Markowitz is wel al jaren een gerespecteerd man binnen de Joodse gemeenschap in Antwerpen. Samen met zijn moeder heeft hij een reisbureau in de Hoveniersstraat en ook in zijn vrije tijd komt hij als ambulancier vaak met mensen in contact. Tijd om kennis te maken met de eerste orthodoxe jood die verkozen is in Antwerpen.

Hoe bent u in de politiek terechtgekomen?
Dat weet ik eigenlijk zelf niet. (lacht) Op een bepaald moment heeft de Open VLD naar mij gebeld met het voorstel om op de lijst te staan. Mijn eerste reactie was “liever niet”. Maar dan heb ik erover gesproken met vrienden en familie. Daarna heb ik besloten dat ik zou opkomen om te bewijzen dat de orthodoxe joodse gemeenschap bestaat en ook in de politiek kan meespelen. Op die manier kon de gemeenschap in de spotlights worden geplaatst.

Men zegt heel vaak over de Joodse gemeenschap dat het een gesloten gemeenschap is: als ik in de Joodse wijk rondloop, lijkt het wel een andere wereld. Wat vindt u van dat stereotiepe beeld?
Ik vind het spijtig dat dat beeld bestaat. Als je het woord ‘Jood’ laat vallen, dan denkt iedereen direct aan dezelfde vooroordelen: wij zijn allemaal van Antwerpen, wij zijn allemaal diamantairs en wij kennen niemand buiten onze gemeenschap. Hoe dan ook, wij zijn niet allemaal diamantairs, ons bureau (Markowitz runt samen met zijn moeder een reisbureau, red.) is daar het bewijs van. Mijn familie leidt al 65 jaar deze zaak. Ik ben nu al de derde generatie die meedraait in ons bureau.
Vooral de oude generatie is nog een beetje gesloten. Zij hebben veel meegemaakt en dat wantrouwen blijft er dan ook inzitten. Hoe dan ook, de nieuwe generatie waartoe ik ook behoor, is van mening dat dit moet veranderen en het is daarom belangrijk dat ik deze stap gezet heb.

Advertentie

Spreken er veel mensen binnen uw gemeenschap u aan sinds u verkozen bent?
Ik word dagelijks aangesproken. Ik ben iemand die enorm aanspreekbaar is en veel in contact komt met mensen. Nu ik verkozen ben, is het hek volledig van de dam. Als iemand ambulancier is dan spreekt iedereen hem aan alsof het een dokter is. “Mijn hand is gebroken, kunt u even komen kijken”, zo van die vragen. In de politiek is dat hetzelfde. Ik ben verkozen in het district maar toch zijn er veel mensen die mij aanspreken over bovenlokale zaken. Ik vind dat wel grappig. Hopelijk begrijpen de mensen dat ik vanuit mijn positie niet alles kan verbeteren of veranderen.
Daarom dat het ook goed is dat we ons profileren als een “vliegende districtsraad”. Ik ben aanspreekbaar voor alle mensen van het district, of het nu mensen van de Joodse gemeenschap zijn of niet.

HOBBY: AMBULANCIER

U werkt in een reisbureau in de Hoveniersstraat, het kloppende hart van de Joodse gemeenschap in Antwerpen. Gaat dat niet moeilijk zijn om uw mandaat te combineren met uw werk?

Voor de districtsraad moet ik tijd vrijmaken, dat klopt. Ik ben echter niet de enige die een job moet combineren met een mandaat, dus ik verwacht geen al te grote problemen.

U heeft een opmerkelijke hobby: ambulancier bij de Joodse hulporganisatie Hatzoloh.
(lacht) En daar ben ik door gepassioneerd. Ik ben nu al vijftien jaar ambulancier. We hebben destijds een organisatie opgericht van vrijwillige ambulanciers. We werken daarvoor samen met de 100 en dat is handig aangezien we zelf geen ambulances hebben. Dat beschouw ik echt als mijn grootste passie.

Enkele jaren geleden zei u in een interview dat u zich als kind soms onveilig voelde omdat u op een school zat waar regelmatig bommeldingen binnenliepen. Voelt u zich tegenwoordig nog onveilig?
Ik herinner mij in Antwerpen verschillende bommeldingen. In deze straat is er zelfs een bomaanslag geweest. (Op 20 oktober 1981 ontplofte een bom in de Portugese synagoge in de Hoveniersstraat. De aanslag kostte het leven aan drie mensen, red.) Ons kantoor lag destijds aan de overkant van de synagoge. Heel ons kantoor werd door de ontploffing vernield. We hebben toen het geluk gehad dat de bom te vroeg ontploft is. We waren toen nog niet op ons kantoor. Dat is een levendige herinnering. Ook herinner ik me de aanslag op de synagoge van de Van Nestlei door de CCC.
Er zijn nog meer herinneringen. Ik was vijf jaar en ik was op vakantie met andere Joodse mensen. Een man had ons zien aankomen in het hotel waarop hij besloot een bommelding te doen. Mijn kinderen hebben bijna hetzelfde meegemaakt. Daardoor weet ik wat zij voelen en dat vind ik als hun vader zelfs erger.
Tegenwoordig voel ik me in Antwerpen niet echt onveilig. Ik loop zelfs af en toe laat over straat en ik heb er absoluut geen probleem mee. Maar de angst is nooit ver weg.

Joodse moeders staan bekend als lieve, warme personen. Ik kan me voorstellen dat uw moeder trots is op u.
Ik hoop het (lacht). Iedere moeder is trots op haar kinderen. Op kantoor zijn we echter zo gefocust op ons werk dat we niet veel over politiek praten. Ik hoop alleszins dat ik haar trots kan maken en dat ze blij is.

Districtsschepen

In 2014 volgt u uw partijgenoot Willem-Frederik Schiltz op als districtsschepen. Voelt u zich een pionier als eerste schepen vanuit de orthodox-joodse gemeenschap?
Ik moet zeggen dat ik nog niet denk aan 2014. Ik heb het geluk dat Willem-Frederik Schiltz op dit moment die functie uitoefent omdat ik van hem veel kan leren. Hij is dan ook mijn goeroe (lacht). Ik kijk er naar uit en vind het op dit moment vooral spannend.

Wat gaat uw focus zijn binnen de districtsraad?
Er zijn enkele dossiers die me interesseren zoals jeugd, veiligheid,… Ik wil nog niet vooruitlopen op de zaken want we zijn nu druk bezig met het onderzoeken wat we kunnen doen met onze beperkte bevoegdheden. Voor sommige plannen zullen we waarschijnlijk de goedkeuring nodig hebben van het Schoon Verdiep.

Advertentie

U bent nu districtsraadslid, u wordt over twee jaar schepen en dat na nog geen half jaar in de politiek. The sky is the limit?
Ik hoop eigenlijk dat ik kan aantonen dat de Joodse gemeenschap wél een open gemeenschap is en in dat opzicht wil ik niet de laatste verkozene zijn. Daar zou ik trots op zijn dat, los van mijn eigen carrière, een ander lid van de orthodox-joodse gemeenschap dankzij mij in de politiek geïnteresseerd geraakt en de fakkel over enkele jaren overneemt.

De auteur is student aan de Erasmus Hogeschool Brussel en schreef dit stuk voor de website van zijn school