Benno Barnard hekelt haatverzen van dichter Charles Ducal

Dichter Benno Barnard pikt de denigrerende manier waarop zijn collega Charles Ducal over Joden schrijft hoegenaamd niet. Aanleiding is een gedicht van Ducal dat in De Morgen en op de website van de PvdA verscheen. Volgens Barnard is de inhoud daarvan niet alleen “beledigend en kwetsend” maar gaat het om “geësthetiseerde haat”.

“Dit gedicht kwetst mij diep, en ik ben niet eens een Jood, laat staan een orthodoxe. Het is onaanvaardbaar dat een Dichter des Vaderlands, die in principe de dichter van alle Belgen is, op een dergelijke manier partij kiest tegen duizenden landgenoten, en dat dan ook nog eens in een krant die door de meeste Antwerpse Joden wordt gelezen”, schrijft Barnard.

Het is niet de eerste keer dat Ducal (pseudoniem van Frans Dumortier) dit te horen krijgt.  Al van bij zijn aantreden als ‘Dichter des Vaderlands’ in januari 2014 haalde de bekende blog Elders of Ziyon ongemeen scherp naar hem uit. Het gedicht van Ducal begint met deze regels:

‘Je bent nu eenmaal beter. Het staat geschreven in Het Boek. Het spreekt uit je blik als je hen naderen ziet (…)’

Die ‘hen’ zijn dan Palestijnen. Het volledige gedicht vindt u hieronder. Benno Barnard reageert: Charles Ducal kan en mag een dergelijk gedicht niet publiceren zolang hij Dichter des Vaderlands is. Dat is mijn onwrikbare kwaaie mening, die ik verkondig met tranen in mijn ogen. ‘Je bent nu eenmaal beter…’ is precies het soort politieke hetze in verzen dat ik van deze communist vreesde toen hij tot Dichter des Vaderlands werd benoemd.

Advertentie

Dit oordeel staat verder los van de matige artistieke kwaliteit en de taalfout in de 4^de strofe (een tempel kan zelf niet verwoesten). Je kunt verschillend denken over de kwestie Gaza, maar onmiskenbaar steunt Ducal impliciet Hamas. Over Hamas schrijft de Nederlandse auteur Leon de Winter in een recent stuk het volgende:

‘Hamas heeft een opmerkelijke strategie ontwikkeld. Deze islamitische fascisten zijn een oorlog begonnen die zij niet kunnen winnen – als Israël niet over de Iron Dome zou beschikken, hadden de raketten duizenden Joden gedood en had Israël Gaza nog veel harder aangepakt, en ook dat was ingecalculeerd door de leiders van Hamas. Hamas wil dat Israël de bevolking van Gaza raakt. Hamas wil dat Gaza bloedt. De oorlog die Hamas nu strijdt, is namelijk een publiciteitsoorlog om sympathie en daarmee financiële steun te krijgen.’

Deze ware woorden kan men voegen bij de recente uitspraak van de in Qatar in weelde badende leiders van Hamas: ‘We love death like the Jews love life’, wat het morele niveau van dit boevenpak wel zo’n beetje samenvat. Maar au fond doet dat niet eens ter zake. Ducal begrijpt mogelijk niet goed hoe aardediep beledigend dit gedicht voor elke Jood is, een gewone Belgische Jood om te beginnen, een Jood die mogelijk zelfs een tegenstander van Netanyahu is.

Hij begrijpt vermoedelijk niet hoe vernederend het is te horen dat de hier aangesproken Jood zichzelf als ‘beter’ beschouwt, wat helemaal niet de betekenis van dat beruchte ‘uitverkoren’ is (vergeef mij, Charles, maar ik ken een beetje Hebreeuws, en ‘uitverkoren’ betekent: ‘aangewezen als vrijwilliger’, wat ongeveer neerkomt op ‘gekozen om verdoemd te zijn’).

Dit gedicht kwetst mij diep, en ik ben niet eens een Jood, laat staan een orthodoxe. Het is onaanvaardbaar dat een Dichter des Vaderlands, die in principe de dichter van alle Belgen is, op een dergelijke manier partij kiest tegen duizenden landgenoten, en dat dan ook nog eens in een Vlaamse krant, die ook door Joden wordt gelezen, en tot overmaat van ramp op de website van een bende extremisten.

O, Ducal zal beweren dat dit gedicht niet gepubliceerd is onder auspiciën van zijn Vaderlands Dichterschap. Maar die vlieger gaat niet op: hij is nu eenmaal Dichter des Vaderlands, dus alles wat hij publiceert tijdens zijn ambtsperiode is daardoor gekleurd. Onze poeta patriae zal beweren dat zijn gedicht louter gericht is tegen de Israëli’s, die in zijn ogen immers baarlijke zionistische monsters zijn, en niet tegen de Joden in België. Maar het gooit wel alle Joden in Israël op één hoop – alsof al die Joden precies hetzelfde denken; alsof al die Joden religieus zijn (de meeste Israëli’s zijn dat niet); alsof het allemaal fanatici zijn die de Palestijnen minachten (in werkelijkheid beschouwen veel Joodse Israëli’s de Gazanen als slachtoffers van Hamas).

En hij creëert een sfeer waardoor ook een niet-religieuze Belgische Jood het gevoel zal hebben dat hij alles van Ducal mag zijn, behalve een Jood. Die Jood, die eeuwige Rotjood, is immers per definitie een arrogant schepsel, dat zichzelf ‘uitverkoren’ waant; al die Nobelprijzen bewijzen het, nietwaar?

Advertentie

Dit gedicht is een infaam gedicht. Het is geësthetiseerde haat, afkomstig uit een ideologisch verwrongen geest. Een Dichter des Vaderlands is natuurlijk nooit meningloos, maar hij moet weten wanneer zwijgen geboden is. Het huidige conflict in Gaza is ook geen Belgische kwestie, al worden de Antwerpse Joden aangesproken op de vraag waarom zij ‘Palestijnse kinderen vermoorden’ of waarom zij zulk ‘disproportioneel geweld gebruiken’ (als de Geallieerden proportioneel geweld hadden gebruikt, vochten we nu nog altijd tegen Hitler). Waarom schrijft die Ducal geen gedicht tegen de jonge moslims in onze straten, die onder vlaggen van het waanzinnige ISIS tegen Israël – zeg maar: tegen de Joden – demonstreren? Ik citeer nogmaals Leon de Winter:

‘Sinds 1950 zijn elf miljoen moslims door geweld – exclusief ’gewone’ moorden – om het leven gekomen. Iets meer dan 0,3 procent daarvan is gestorven in het conflict met Israël, ofwel 1 op 315 moslimdoden. 90 procent van het totaal aantal doden stierf in conflicten met andere moslims. (…) Maar elke dode is er één te veel – zeker wanneer het gaat om kinderen, horen wij, verlichte en ontwikkelde westerlingen, daar direct aan toe te voegen. Maar er zijn veel moslims (met name die in de Arabische wereld leven) die daar anders over denken. In hun tribale eer-schaamtecultuur is de uitroeiing van de vijand en zijn familie een geaccepteerd principe. Trots tonen de jonge strijders van ISIS de afgehakte hoofden van hun slachtoffers.’

Die bewonderaars van ISIS, die vendelzwaaiers des doods: dat is wel een Belgische kwestie. Intussen beveel ik iedereen aan Leon de Winters uitmuntende en gefundeerde synthese van de essentie van de huidige oorlog te lezen. U vindt het artikel op hier. De schrijver legt erin uit waarom deze oorlog op wens van Hamas is ontstaan, met geen andere bedoeling dan met behulp van zoveel mogelijk Palestijns bloed sympathie en geld los te weken bij al die miljoenen naïeve mensen en de bijbehorende talloze instanties in de westerse wereld die inmiddels beginnen te geloven dat ‘de Joden’ beestachtige moordenaars zijn, de nazi’s van de Palestijnen.

De Palestijnse propaganda werkt ongehoord goed. De Joden hebben de wereld immers de tien geboden geschonken, en dat heeft de wereld ze nooit vergeven, zoals Abel Herzberg het omschreef. En het Europese deel van de wereld zit met een hinderlijk schuldgevoel inzake de Shoah. Het westen zal dus iedere gelegenheid aangrijpen om Israël te mogen haten, ten einde verlossing te vinden van die twee kwellende gedachten.”

Benno Barnard

Het gedicht van Ducal:

Je bent nu eenmaal beter. Het staat geschreven
in Het Boek. Het spreekt uit je blik
als je hen naderen ziet: in fanatieke kleren,
stoffig, hun pasje klaar in de hand. 

Je kijkt naar hen als een schepper van water
in een wereld van zand. Zij wonen toevallig,
zonder belofte, kunnen weggerakeld
als dorre bladeren. Dit is jouw land.

Je hebt geleerd de angst voor vervolging
levend te houden zonder angst, arrogant
als de man die zijn vijand zelf heeft gekozen.
Je slaat hem neer. Je bent bedreigd,

de schuld die uitstaat geeft iedere bulldozer,
iedere tank het recht op veiligheid
zonder grenzen. Je ogen zagen de tempel
verwoesten, de straatstenen onder de hoeven

der kruisridders bloeden. Je bent tweeduizend
jaar oud, was erbij in Treblinka, Schirmeck
en Dachau. Al heb je hun water gestolen,
hun kinderen beschoten, hen achter prikkeldraad

opgesloten, je bent nu eenmaal Gods volk,
uitverkoren op precies deze grond.
Wie onder je bossen, je wegen, je steden
het oude dorp nog hoort schreeuwen,

krijgt as in de mond.  

UPDATE: de eerdere melding dat  dit gedicht in Gazet van Antwerpen verscheen was niet correct. De redactie verontschuldigt zich hiervoor en benadrukt dat  het gedicht wel degelijk  enkel in De Morgen en op de website van de PvdA werd gepubliceerd onder de kop “As in de mond”.