Jeruzalemdag, ‘Yom Yeroeshalajim’
Terwijl we in België Hemelvaart vieren is het in Israël Yom Yerusjala’jim. Wie Israël zegt, zegt Jeruzalem. En wie Jeruzalem zegt, zegt Israël. Onlosmakelijk horen Jeruzalem en Israël bij elkaar. Begrijpelijk dat de vreugde zo overweldigend groot was op die dag in juni 1967 toen het door Jordanië bezette deel van de stad werd bevrijd en binnen de grenzen kwam van Israël. Jeruzalem was weer de verenigde, ondeelbare hoofdstad onder Joods bestuur.
Veldtocht van zes dagen Aan de bevrijding van Jeruzalem en andere cruciale delen van Israël waren maanden van grote spanning in het Midden-Oosten voorafgegaan. Dreigingen aan alle grenzen van de kleine staat Israël door vrijwel alle buurlanden resulteerden ten slotte in een oorlog met Egypte, Syrië, Jordanië en Irak. Het werd een zesdaagse veldtocht, die de gehele wereld in ademloze spanning hield. Binnen enkele dagen waren de vijanden verslagen, het grondgebied van Israël breidde zich uit met de complete Sinaïwoestijn, het hartland Judea en Samaria, de Golanhoogvlakte en het ontbrekende deel van Jeruzalem.
Lange geschiedenis
Zo is Jeruzalem sinds juni 1967 weer een echte Joodse stad. Het was in het achtste jaar van de regering van Koning David dat de stad werd veroverd en Jeruzalem de hoofdstad werd van Israël. Aan het eind van de vorige eeuw werd herdacht dat de stad 3000 jaar bij Israël hoort en geen ander land of andere godsdienst er zijn rechten op kan laten gelden. Niet minder dan achthonderd keer wordt Jeruzalem in de Bijbel genoemd tegenover nul keer in welk ander ‘heilig boek’ ook.
De geschiedenis van Jeruzalem is een bloedige, tot vandaag toe. Belegerd, verwoest, bezet, verbrand, weer opgebouwd, vele malen. De muren die de Oude Stad nu omringen, dateren uit de zestiende eeuw.
Advertentie
Maar ‘Jeruzalem zal blijven voortbestaan op zijn eigen plaats, te Jeruzalem’ (Zach.12: 6). Het is de stad van de Messias, de komende grote Koning van Israël.
JERUZALEM DE AFGELOPEN 40 JAAR
1967 – 7 juni: Op de derde dag van de Zesdaagse Oorlog (5-10 juni 1967), wordt het oude stadsdeel van Jeruzalem door het Israëlische leger bevrijd: Joodse soldaten huilen voor de Klaagmuur. De Israëlische regering geeft de volgende formele verklaring uit: de verenigde stad Jeruzalem zal de ondeelbare hoofdstad van de Joodse Staat Israël zijn.
1977 – 19 november: President Anwar Sadat van Egypte bezoekt de stad Jeruzalem, uitgenodigd door premier Menachem Begin, die in juni 1977 de premier van Israël was geworden.
1980 – 7 maart: De Veiligheidsraad van de VN veroordeelt in een resolutie de ‘nederzettingen’-politiek van Israël en eist een volledige ontruiming van alle Joodse dorpen en steden in de ‘bezette’ (Bijbelse) gebieden, met inbegrip van Jeruzalem.
30 – juli: Het parlement van Israël neemt een nieuwe fundamentele wet voor Jeruzalem aan. Art.1 van deze wet verklaart dat „het verenigd Jeruzalem de hoofdstad van Israël is”. Christenen van over de gehele wereld richten de Internationale Christelijke Ambassade in Jeruzalem op, als een getuigenis van hun solidariteit met het Joodse volk en de staat Israël, met benadrukking van de Bijbelse rechten die het Joodse volk heeft op het ‘Beloofde Land’ en de stad Jeruzalem.
1988 – 15 november: Het Palestijns Nationaal Congres in Tunis roept de ‘onafhankelijke’ Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad uit.
Advertentie
1990 – De senaat van de VS en het Huis van Afgevaardigden nemen een resolutie aan die verklaart dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël is.
1993 – 13 september: Staande voor het Witte Huis, verklaart premier Rabin Jeruzalem als de „historische en eeuwige hoofdstad van het Joodse volk”. Een ongedeeld Jeruzalem staat onder het soevereine gezag van Israël.
1994 – 26 januari: Israëls premier Rabin bevestigt op een parlementsbijeenkomst van de Europese Unie te Straatsburg het recht van christenen en moslims om in vrijheid hun godsdienst uit te oefenen op hun heilige plaatsen in Jeruzalem. Tevens wordt door Rabin benadrukt dat Jeruzalem als stad, onder Israëlisch bestuur, voor altijd één zal blijven.
10 mei, sprekend in een moskee in Johannesburg, Zuid-Afrika, roept PLO-leider Arafat op tot een Islamitische jihad om “het meest heilige heiligdom van de moslims” te veroveren.
1995 –
8 mei: De voorzitters van de beide Huizen van Afgevaardigden in de VS nemen een wet aan om de ambassade van de Verenigde Staten van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen.
11 augustus: De EU verklaart dat ze de feestelijkheden vanwege het 3000-jarig bestaan van Jeruzalem zal boycotten.
21 augustus: Een lid van een islamitisch zelfmoordcommando doodt 4 personen in een bus in Jeruzalem en verwondt 106 personen. Dit is het begin van ontelbare Palestijnse aanslagen tegen Israël en haar Joodse inwoners.
4 september: Het begin van de feestelijkheden rond het 3000-jarig bestaan van Jeruzalem. Van de 70 ambassadeurs die voor de viering zijn uitgenodigd, komen er maar 17 opdagen.
1996 – september: Een 2000 jaar oude tunnel, aangelegd door de Hasmoneeën rond 150 voor de jaartelling, die als vluchtroute diende van de westelijke muur van de Tempelberg naar het centrum van de stad, wordt voor het publiek geopend. Palestijnse rellen volgen.
1997 – PLO-!eider Arafat verklaart: „Er zal geen vrede in de regio komen voordat Jeruzalem aan haar rechtmatige eigenaren teruggegeven zal zijn geworden en de hoofdstad van Palestina zal zijn. Jeruzalem is de sleutel tot vrede en oorlog in de regio.” Door zelfmoordcommando’s worden tijdens twee aanslagen 21 mensen in Jeruzalem gedood.
2000 – maart: Bij vredesbesprekingen met de Palestijnen biedt premier Ehud Barak de Palestijnen de volledige autonomie in enkele Arabische dorpen die met Jeruzalem zijn vergroeid. Hoewel deze dorpen officieel niet binnen de stadsgrenzen van Jeruzalem vallen, wordt het aanbod door velen gezien als een opdeling van Jeruzalem. Het aanbod is het meest verregaande aanbod ooit gedaan aan de Palestijnen, maar dezen zeggen het, bij monde van Yasser Arafat, af.
28 september: De partijleider van de Likoed, Ariel Sharon, brengt een bezoek aan de Tempelberg, gaat op geen enkele wijze de moskeeën binnen en toch ontstaat er een botsing tussen stenengooiende Palestijnen en Israëlische troepen. De Palestijnse Autoriteit gebruikt het incident om de ‘Al Aqsa-intifada’ te ontketenen, een terroristische oorlog die al gepland was in de vroege zomer van 2000.
September: De islamitische Waqf, verantwoordelijk voor de islamitische plekken in Jeruzalem, sluit de Tempelberg af en, om de nieuwbouw van ondergrondse moskeeën op deze plek te kunnen voltooien, begint ze met de verwijdering van ongeveer 13.000 ton puin van de Tempelberg. De bedoeling is om het hele terrein van de Tempelberg te veranderen in een exclusieve moslimplek door elk teken, overblijfsel en herinnering aan haar Joodse verleden uit te wissen, met inbegrip van de archeologische vondsten die het bewijs van dit verleden zijn.
2001 – 17 oktober: De Israëlische minister van Toerisme, Rechavam Ze’evi, wordt met twee schoten door het hoofd in het Jeruzalem Hyatt hotel vermoord. Het is de eerste liquidatie van een Israëlische minister. Het Popular Front for the Liberation of Palestine (een afdeling van Arafats PLO) eist de verantwoordelijkheid voor de aanslag op. Ze’evi werd in 1926 in Jeruzalem geboren.
2002 – 19 juli: Negentien Israëli’s worden gedood als een Arabische zelfmoordterrorist zich opblaast in een bus die net uit de buurt van Gilo bij Jeruzalem vertrokken was. De Israëlische hoofdstad is het hoofddoel van islamitische zelfmoordterroristen. Twee dagen voor de aanslag begint Israël met de bouw van wat een 350 kilometer lang hek moet worden, ontworpen om de zelfmoordterroristen buiten Israël te houden.
2003 – 19 Augustus: Een zelfmoordterrorist doodt 19 mensen in de stadsbus in de drukke, grotendeels door orthodoxe Joden bewoonde buurt van Mea Shearim in de Oude Stad van Jeruzalem. De bus vervoerde mensen die terugkwamen van een bezoek aan de Westelijke Muur. Onder de slachtoffers waren veel kinderen.
2004 – 11 november: PLO-leider Yasser Arafat sterft op 75-jarige leeftijd in een Frans militair hospitaal. Hij wordt in Ramallah begraven en voor het graf wordt grond gebruikt, afkomstig van de Tempelberg in Jeruzalem in de hoop dat Arafats doodskist een dezer dagen daarheen gebracht zal kunnen worden. Voor zijn dood was Arafat voor meer dan tweeënhalf jaar beperkt tot zijn verblijf in Ramallah.
2005 – 15 maart: Een geheel vernieuwd Holocaust Herdenkings-museum Yad Vashem wordt geopend.
2007 – februari: Er komt hevig protest uit Arabische hoek tegen werkzaamheden voor de aanleg van een nieuwe voetgangersbrug voor niet-islamitische bezoekers aan de Tempelberg. Israël wordt ervan beschuldigd de werkzaamheden te misbruiken om de islamitische moskees op de Tempelberg te ondermijnen. Uiteindelijk worden de werkzaamheden door Israël opgeschort.
