Claude Marinower over de Belgische Joden [Radio 1]

Claude Marinower

Koen Fillet en Sven Speybrouck maken op zaterdagmiddag tussen 11 en 13 uur liveradio vanuit de keuken van Sven. Het gaat niet om het zoveelste kookprogramma maar wel om een gesprek met de gasten tijdens het eten.

Afgelopen zaterdag stond er een vleespasteitje met kip en gehakt op het menu en te gast was Claude Marinower, de Antwerpse Open VLD-politicus die onlangs door het Open VLD-bestuur tot nieuwe voorzitter werd verkozen nadat Annick De Ridder haar ontslag gaf in de gemeenteraad. Maar het gesprek ging niet daarover maar wel over het Jodendom in ons land. Vandaar dat Claude Marinower, zelf Jood,  niet alleen eten maar vooral een ganse resem vragen op zijn bord kreeg.

Het werd een interessante uitzending waarin de politicus de diversiteit van het Jodendom goed in de verf wist te zetten en waarbij Fillet, Speybrouck en de andere studiogasten voor een aangename en open sfeer zorgden.

Via volgende link kan u het programma herbeluisteren.
[audio:/wp-content/uploads-pjact001/2011/05/marinower.mp3]

Aantekeningen

Advertentie

De vragen die Marinower te beantwoorden kreeg maken vaak het voorwerp uit van emails die de lezers van ons magazine ons toezenden. Vanuit die ervaring publiceren we enige bijkomende informatie.

Er zijn inderdaad geen Joodse dieren maar natuurlijk wel dieren die in het bezit zijn van Joden en dus ook op sabbat rusten.

Over de rituele slacht merken we op dat het spanningsveld niet zo zeer tussen vrijheid van godsdienst en dierenleed ligt omdat binnen de Joodse leer dierenleed ten allen tijde vermeden dient te worden, vandaar ook dat de Joodse rituele slacht ervoor zorgt dat de bedwelming van het dier  –  door het doorsnijden van de halsslagader in een enkele beweging – en het doden simultaan gebeurt.

En tenslotte over het rabbinale recht willen we toevoegen dat dit valt onder het arbitragerecht zoals voorzien in art. 1676 van ons Gerechtelijk Wetboek Het is hetzelfde soort rechtspraak  waarvan bijvoorbeeld bedrijven gebruik maken om onderlinge geschillen te regelen. De uitspraken beperken zich dan ook tot een financiële regeling en er is dus inderdaad nooit sprake van lijfstraffen. Het arbitragerecht (dus ook de rabbinale rechtspraak)  heeft als bijkomende voordelen dat onze rechtbanken minder zwaar belast worden en dat het hoge procedurekosten bespaart voor diegenen die erop beroep doen.