“Niet emigreren om vlees te kunnen eten”

Deze maand brak opnieuw het debat los over ritueel slachten nadat Groen in de commissie Dierenwelzijn een wetsvoorstel indiende om dit aan banden te leggen. Onze hoofdredacteur, Michael Freilich, publiceerde hierover volgend opiniestuk in de krant Gazet Van Antwerpen.

Ik heb het gevoel dat de Joodse gemeenschap opnieuw het slachtoffer wordt van een dispuut waar ze geen schuld aan heeft. Dat was ook al zo in het debat over de hoofddoek. Nooit had in Antwerpen iemand zich gestoord aan een keppeltje in het straatbeeld. Totdat de kwestie van de hoofddoek losbarstte.

Ik wil nog even het ontstaan van die hoofddoekenkwestie in herinnering brengen. Dat begon nadat de Franse president Jacques Chirac de zaak aanhangig had gemaakt van een vrouw die werd afgeranseld omdat ze geen hoofddoek wilde dragen. In ons land is die affaire toen overgenomen door Patrick Dewael (Open Vld). Hij importeerde ze in de Kamer en pleitte meteen voor een radicaal verbod op alle religieuze symbolen.

Vergelijkbare argumenten worden nu toegepast op het ritueel slachten. Men gaat volledig voorbij aan het feit dat er een levensgroot verschil is in de manier waarop dat gebeurt in de Joodse en de islamitische traditie.

Volgens de islam mag iedereen slachten. Dus ook u en ik. Maar als wij dat zouden doen, zou het faliekant aflopen. Volgens de Joodse regels moet het slachten gebeuren door iemand die daarvoor een opleiding van vier jaar heeft gevolgd, met een mes dat na elke slachting opnieuw wordt geslepen, en met één beweging waarbij de halsslagader en de pijnzenuwen worden doorgesneden. Dat heeft het effect van een prik die je ervaart wanneer je je snijdt aan papier: je voelt er niets van en ziet pas veel later de gevolgen.

Advertentie

Wij willen graag een oproep doen in dit debat. Aan de moslims vragen we om de slachtingen te doen zoals wij ze uitvoeren.Q Aan de politieke partijen die zich verzetten tegen het onverdoofd slachten, vragen we om de slachtingen enkel te laten uitvoeren door erkende slachters en dus niet door leken.

 

Emigreren om vlees te eten?

Volgens verschillende moslimtheologen mag verdoofde rituele slachting wel en blijft het vlees halal. Maar volgens de joods-religieuze wetgeving mag dat niet. Een totaalverbod op onverdoofd slachten, zoals sommige partijen nu willen invoeren, strookt in geen geval met de Joodse voorschriften. Als ik vlees wil blijven eten, ben ik dus verplicht om te emigreren. Niet noodzakelijk naar Israël, maar naar een van de vele landen die een beter evenwicht hebben gevonden. Ook in Europa, zoals bijvoorbeeld Nederland en het Verenigd Koninkrijk.

 

De vergelijking met Hitler

Ik heb in het verleden naar aanleiding van het verbod op ritueel slachten weleens de vergelijking gemaakt met het naziregime van Adolf Hitler. Die vergelijking is toen harder aangekomen dan ze was bedoeld. Ik wil N-VA-minister van Dierenwelzijn Ben Weyts zeker niet verdenken van nazisympathieën. Maar wat ik toen wél wilde zeggen, was dat zo’n verbod een maatregel is waarmee je de Joodse gemeenschap diep in haar hart raakt. Even hard als het verbod van Hitler voor Joden om naar een café te gaan of het verbod voor Joodse advocaten om nog te pleiten.

Advertentie

Een verbod op koosjer slachten betekent voor de Joden in de praktijk een verbod op vlees eten. Dat is een zware straf. En dat terwijl we uiteindelijk praten over ongeveer vijfhonderd runderen per jaar en dan nog dieren die door professionelen worden geslacht. Misschien kunnen onze beleidsvoerders daar toch nog eens over nadenken. Het verbaast mij dat een partij zoals de N-VA een dergelijke maatregel per se wil doorvoeren, terwijl ze anderzijds zo veel inspanningen doet om de veiligheid van de Joodse gemeenschap in steden als Antwerpen te garanderen.

 

De dure eed van Ben Weyts

Ik maak me zorgen over de uitspraken van minister Ben Weyts in deze kwestie. Hij zegt dat de N-VA niet in een nieuwe regering zal stappen zonder een totaal verbod op het ritueel slachten. Ik vind dat een dure eed. Zal hij belangrijke communautaire of sociaaleconomische belangen hiervoor echt ondergeschikt maken aan deze kwestie?

Het pleit voor de N-VA dat ze voor deze discussie geen regeringscrisis wil riskeren. De motie van Groen en sp.a zal dus wel worden afgeblokt. Laten we hopen dat er over enkele weken een elegante uitweg wordt gevonden, met respect voor het welzijn van de dieren, maar ook voor de Joodse tradities.

Dit debat is geen tegenstelling tussen dierenleed en godsdienstvrijheid. Ook in de Joodse traditie is het dierenwelzijn cruciaal. Maar wij zijn ervan overtuigd dat de koosjere manier van slachten geen dierenleed veroorzaakt, meer nog, een dier dat tijdens het slachtproces lijdt, is niet eens koosjer.

Wat is mijn alternatieve voorstel? Maak de wet strenger en laat het ritueel slachten alleen toe als het gebeurt door mensen met een brevet, met een telkens weer scherp geslepen mes en met één snelle beweging. In Nederland blijkt dat te kunnen. Daar is ook iemand van Dierenwelzijn aanwezig om toe te zien op de slachtingen. Waar een wil is, is een weg.