Fotoverslag vredesfestival ‘Shalom’ 2012

Zondag vond op de Antwerpse Groenplaats de tweede editie plaats van het Antwerpse ‘Vredesfestival Shalom’. Hieronder vindt u een fotoreportage van deze geslaagde middag en de toespraak zoals uitgesproken door Benoit Mores, lid van OpenVLD in Ekeren. Foto’s genomen door John Moussiaux

De toespraak van Benoit Mores (OpenVLD)

Beste mensen, vrienden van Israël,

Goed nieuws uit Europa deze week! Laat me daar mee beginnen. We weten met ons allen dat Israël koploper is in innovatie en technologisch onderzoek. Wetenschappers aan hoogstaande universiteiten in Tell Aviv, Jeruzalem, Haifa, etc. werken bijvoorbeeld dagelijks aan levensreddende therapieën en geneesmiddelen. Een betere toegang tot geneesmiddelen uit Israël komt de Europese patiënt ten goede. Op 23 oktober 2012 keurde het EU Parlement een overeenkomst goed waardoor Israëlische behandelingen sneller toegelaten worden in Europa.

Jammer genoeg was er een grote demper op de feestvreugde. Te pas en te onpas steekt in allerlei berichtgeving het antisemitische en antizionistische discours meer en meer de kop op. In de brede media is het ten onrechte meer en meer zoeken met een vergrootglas naar een positieve noot over Israël. Maar hier gaat het nog een stap verder. Hier gaat het over berichten van de persdienst van het Europees Parlement zelf!

Advertentie

Het communiqué van de persattaché van het Europees parlement was beneden alle peil. De aankondiging van het akkoord luidde als volgt en ik citeer: “EU goedgekeurde geneesmiddelen zullen geëxporteerd worden naar Israël en vice versa zonder bijkomende goedkeuringsprocedures, door een akkoord van het parlement ondanks het voorbehoud dat het vereenvoudigen van de handel met Israël op dit ogenblik een verkeerd politiek signaal kan zijn. Na meer dan 2 jaar debat of zulke versterking van deze handelsrelatie de EU zijn strenge veroordeling van Israël zijn Palestinapolitiek ondermijnt, werd het akkoord toch goedgekeurd.”

Men moet mij toch eens uitleggen wat het vergemakkelijken van de toegang tot geneesmiddelen te maken heeft met het beleid van Israël ten aanzien de Palestijnse gebieden. Als we deze redenering doortrekken, dan moeten we dringend een pak handelsakkoorden opzeggen met heel wat verschillende landen; vaak regimes die ook heel wat interne of externe disputen hebben lopen maar verre van democratische praktijken hanteren in de beslechting er van.

Dat we ons zorgen moeten maken over de vrede voor Israël blijkt uit de toespraak van de Israëlisch premier Benjamin ‘bibi’ Netanyahu voor de algemene vergadering van de Verenigde Naties op 27 september 2012. Iedereen herinnert zich de beelden waarbij de Israëlisch premier met een grote poster van een bom de VN toesprak. Terecht wijst hij op het gevaar van de bedreigingen uit Iran. De Iraanse president Ahmadinejat is het toppunt van antisemitisme en antizionisme. Als het aan hem lag, veegt hij het joodse volk en de enige joodse staat ter wereld van de wereldkaart.

Het is duidelijk dat als een staatsleider zulke retoriek aanhoudt, Israël zich zorgen maakt en zich vragen stelt over hoe zij met die bedreiging van de vrede voor Israël en de ganse omgeving van het Midden Oosten moet omgaan. Hoe wil je bekomen dat Israël vrede sluit als een regime van een naburig land nastreeft u van de kaart te vegen? Of nog, hoe wil men vrede sluiten met Syrië als daar gewoon weg geen regime meer is waar men überhaupt over vrede mee kan spreken of onderhandelen?

Israël kan vrede sluiten. Dat heeft het in het verleden bewezen. We denken daarbij aan de vredesverdragen met Egypte en Jordanië. Maar ook de interne organisatie van het land bewijst dat Israël weet hoe men in vrede samenleeft.

Afgelopen week verwoordde Michaël Freilich, hoofdredacteur van het Joods Actueel het als volgt. In zijn reactie op de stelling al zou Israël een apartheidsstaat zijn, had hij vrij weinig moeite om die beschuldiging te weerleggen. Hij wijst er op dat Israël een rechtstaat is waarvoor elke Israëlisch burger gelijk is. Het beste voorbeeld is dat in belangrijke rechtszaken in de jury’s niet enkel Joodse Israëli zitten, maar even goed Arabische Israëli zetelen. In Israël werken joden, moslims en christen dagelijks samen. Joodse dokters verrichten levensreddende operaties bij Palestijnen. Evengoed vind je Israëlitische ziekenhuizen waar mensen met Joodse achtergrond zich laten verzorgen door Arabische dokters en verpleegkundigen. Dat is het Europees parlement klaarblijkelijk ontgaan toen ze het persbericht over het geneesmiddelenakkoord wereldkundig maakte.

In april 2012 waren mijn beste vriend en ik op reis in Israël. We bezochten ook de stad Acco en de Al-Jazzer moskee. Na de rondleiding maakten we nog een praatje met de Arabische gids. Hij gaf ons zijn opinie. “Kijk het is heel eenvoudig, met die Arabsiche Lente. Wat ik vaststel als Arabier in Israël, is dat we soms al eens een nadeel ondervinden. Maar wij zijn wel in gans de regio, in een straal van 1000 km, de Arabieren met de meeste rechten van allemaal. Wij hebben vrijemeningsuiting, wij kunnen onze religie beoefenen, we kunnen gaan stemmen en we kennen geen dictatuur!”

Advertentie

Graag sluit ik af met de doelstelling die Israël nastreeft maar waarvan u niets las in de Belgische media. Het zijn de woorden, die de Israëlisch president dit jaar uitsprak in de VN in dezelfde toespraak over de atoombom waar ik al naar verwees: “Israël wil een Midden Oosten zien van vooruitgang en vrede. We willen zien dat de drie grote religies die voortkwamen uit onze regio – Jodendom, Christendom en Islam – samenleven in vrede en in wederzijds respect.”

Bedankt!
Benoit Mores (Open VLD, Ekeren)