N-VA’er die ritueel slachten wil afschaffen maakt geen goede beurt tijdens interview met Joods Actueel

Flor Van Noppen (N-VA)

Het N-VA parlementslid, Flor Van Noppen, die de drijvende kracht is achter initiatieven in ons land om onverdoofd ritueel – en dus ook koosjer – slachten af te schaffen, heeft een slechte beurt gemaakt tijdens een interview met Joods Actueel deze maand.

Tijdens het gesprek gaf Van Noppen toe dat hij nog nooit Joodse vertegenwoordigers had ontmoet om deze kwestie te bespreken en erkende hij eveneens dat hij geen enkel idee had van hoe de koosjere slacht eraan toe ging.

Toch verbazend dat een parlementslid niet eens een gesprek voert met de mensen die door zijn wetgevende initiatief ingrijpend getroffen zullen worden.“Maar”, zegt hij, “ik sta daar wel voor open”.

Verder maakte Van Noppen enkele fouten over de rituele slacht bij moslims waar hij stelde dat in Saoedie-Arabie dit verdoofd zou gebeuren – wat niet het geval is.

Advertentie

We kregen ook een merkwaardig antwoord op onze vraag of de joodse slacht niet het slachtoffer dreigt te worden van problemen bij de Halal-slacht. En dat net als het keppeltje het slachtoffer werd van het verbod op het dragen van religieuze symbolen, waar de hoofddoek bij moslims gezien werd als een symbool van onderdrukking van de vrouw.
Van Noppen: “De hoofddoek symbool van de onderdrukking van de vrouw? Hier liepen de meeste vrouwen vijftig jaar geleden ook met een hoofddoek. Ik heb geen enkel probleem met de hoofddoek, trouwens dat is een probleem dat wegebt, wie praat er nu nog over een hoofddoek.”

Tenslotte, toen we hem vroegen waarom hij niet ijvert om in de reguliere slacht enkele ‘joodse’ praktijken – die wel diervriendelijk zijn – in te voeren in de reguliere slacht luidde het antwoord: ’tja, want dat is commercieel niet haalbaar’.
Vraag: In de Joodse rituele slacht wordt geen enkel dier geslacht voor het oog van een ander dier. Niemand twijfelt eraan dat dit een uitstekend principe is. Als je  consequent wil zijn met je principes, dien je deze uitermate diervriendelijke houding niet in te voeren in de reguliere slacht?
Antwoord: “Tja, maar dat is economisch niet haalbaar”.

Herlees hier het volledig interview: slacht.pdf

Kaderstuk – Joods ritueel slachten
De koosjere slacht wordt enkel door een erkend slachter uitgevoerd die een verplichte jarenlange theoretische en practische opleiding achter de rug heeft. Het dier is enkel koosjer indien het met een extreem scherp mes wordt geslacht vandaar dat het mes na elk gebruik opnieuw geslepen en gecontroleerd wordt. Naast de slachter is er ook een toezichthouder (een rabbijn) aanwezig die controleert of het dier geen pijn lijdt en correct wordt geslacht.

De Joodse manier van slachten is verdoving, dood en ontbloeding in één snelle handeling, het dier voelt niets omdat alles zo snel verloopt. Dieren worden niet voor de ogen van andere lotgenoten omgebracht. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt bovendien dat de Joodse slachtwijze juist in de meerderheid van de slachtingen, het meest voldoet aan de dierenwelzijncriteria. In België worden jaarlijks 50 runderen volgens het Joodse ritueel geslacht


Dierenleed waar zedig over wordt gezwegen.

Duiven worden in Europa klaargemaakt voor consumptie door ze de nek om te draaien, dat gebeurt uiteraard zonder verdoving.

Advertentie

In de legkippenindustrie wordt bij kuikentjes het geslacht bepaald wanneer ze uit het ei komen. De hanenkuikentjes worden “levend” in een hakselaar vermalen ofwel vergast. Dat gebeurt niet alleen omdat ze geen eieren zullen leggen maar ook omdat de legkippenrassen minder geschikt zijn voor de snelle fok en hun vlees minder in trek is. Het gaat om miljoenen hanenkuikens per jaar waarvan de EU-wetgeving stelt dat ze mogen vermalen worden als dit binnen de drie dagen na hun geboorte gebeurt. Vleeskuikens blijven gemiddeld slechts 42 dagen in leven en zitten in grote hoeveelheden in stallen opeengepakt. Ze worden zodanig ‘doorgefokt’ dat ze op die tijd klaar zijn om te slachten. Miljoenen vleeskuikens komen daarbij aan hun einde als ‘plofkip’ want de ongehoord snelle groei zorgt voor hartproblemen waarbij de kippen letter doodgroeien of hun hart letterlijk ontploft voor de 42 dagen om zijn. Miljoenen kippen lopen door een ruwe behandeling botbreuken op omdat ze ruw worden opgepakt voor het transport. In het slachthuis mogen vogels tot drie kilo ook gedood worden door ze de nek om te draaien, maar dat mag van de EU ‘slechts’ 50 keer per dag per slachthuis. Ook de automatische kippenslacht verloopt helemaal niet zo probleemloos en sommige kippen overleven op een zeer pijnlijke manier de ‘lopende’ band.

In België worden zes miljoen varkens gekweekt, het varkensbestaan is van korte duur want mestvarkens wacht na 180 dagen het slachthuis, zeugen na twee jaar. De beesten staan in kleine hokken op kale roosters en beton. Basisbehoeften als wroeten kunnen ze niet bevredigen waardoor varkens een uitermate gestresseerd bestaan leiden. Staarten worden (onverdoofd) afgesneden, hoektanden worden vaak afgeslepen of afgeknipt, mannetjes worden onverdoofd gecastreerd. (voor alle duidelijkheid niet door een dierenarts nvdr.) Na 21-28 dagen worden biggetjes bij hun moeder weggehaald.

Melkkoeien zijn zodanig opgefokt dat ze onnatuurlijk veel melk geven. Een gemiddelde koe geeft ruim twee keer zo veel melk als haar soortgenote van ongeveer vijftig jaar terug. Door deze onnatuurlijk hoge productie lijden koeien vaak aan pijnlijke uierontstekingen. Na vier jaar wordt de melkkoe afgeschreven en verdwijnt ze ongenadig in het slachthuis, vroeger was dat na tien jaar. Kalfjes worden op tegennatuurlijke wijze onmiddellijk na de geboorte bij hun moeder weggehaald. Na tien dagen worden ze vaak al op transport gesteld naar de mesterij. Deze vleeskalveren krijgen geen uitloop naar buiten. Om hun vlees mooi blank te krijgen, worden ze veelal op een ijzerarm dieet gezet waardoor ze aan bloedarmoede gaan lijden. Uit de Europese regelgeving op het slachten is af te leiden dat het verdoven (met een penschiettoestel) vaak misloopt en dat er meermaals moet geschoten worden en het uitermate gestresseerd dier dan toch nog onverdoofd geslacht dient te worden.

Jaarlijks branden er megavarkens- en runderstallen en kippenboerderijen af waarbij honderdduizenden dieren levend verbranden. Maar er is ook het goede nieuws dat alle Belgen steeds minder vlees eten en een dalende vleesconsumptie is zonder de minste twijfel de allerbelangrijkste mogelijkheid om dierenleed te voorkomen. Volgens de cijfers van de federale overheidsdienst Economie aten Belgen in 2009 jaarlijks gemiddeld 90 kg vlees per persoon, dat was een daling met 7 kilo vergeleken met de cijfers uit 2004. Ter vergelijking in Israël is de gemiddelde vleesconsumptie 14 kg per persoon. Daarmee is uitgerekend “het land van de koosjere slacht bij uitstek” het lichtende voorbeeld.